مقایسه روش‌های مختلف شوک اسمزی در استحصال فاکتور محرک رشد کلونی گرانولوسیت انسانی تولیدشده در پری‌پلاسم

مقدمه: در سال‌های اخیر، علاقه به تولید پروتئین‌های ترشحی به علت فواید گوناگون تولید پروتئین نوترکیب در فضای پری‌پلاسمی نسبت به سیتوپلاسم افزایش یافته است. در این میان، پپتیدهای نشانه نقش حیاتی در ترشح پروتئین دارند و نوع روش استفاده‌شده در میزان پروتئین ترشحی استخراج‌شده مهم است. فاکتور محرک رشد کلونی گرانولوسیتی (GCSF) نوعی سیتوکین، هورمون و فاکتور محرک کلونی است که باعث تحریک تکثیر، تمایز و تداوم بقای نوتروفیل‌ها و پیش‌سازهای این سلول‌ها می‌شود و در برخی سرطان‌ها، برای بهبود تعداد نوتروفیل‌های کاهش‌یافته پس از شیمی‌درمانی استفاده می‌شود. هدف مطالعه حاضر، ارزیابی روش‌‌های مختلف شوک اسمزی برای دستیابی به بیشترین میزان پروتئین GCSF تولیدی در باکتری E.coli سویه BL21 است. مواد و روش‏‏ها: باکتری E.coli دارای وکتور بیانی pET22b–GCSF2–Intein2 در محیط‌کشت 4YT کشت و سپس، بیان پروتئین با کمک IPTG 1 میلی‌مولار القا شد. وکتور pET22b دارای توالی پپتید نشانه pelB برای جهت‌دهی پروتئین‌ها به فضای پری‌پلاسمی است. در مرحله بعد، از سه روش متفاوت شوک اسمزی برای جداسازی پروتئین نوترکیب انسانی تولید‌شده استفاده شد. سپس پروتئین‌های جداسازی‌شده با ‌روش‌های SDS Page و وسترن بلات تحلیل شد. نتایج: نتایج بررسی حاضر نشان دادند که پروتئین GCSF در هر دو فضای سیتوپلاسمی و پری‌پلاسمی تولید می‌شود و استفاده از بافر تریس و سولفات‌منیزیم، بهترین روش شوک اسمزی برای استخراج پروتئین است. بحث و نتیجه‏گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، استفاده از سولفات‌منیزیم در کنار بافر تریس فشار اسمزی بیشتری ایجاد می‌کند و روش مؤثرتری برای استحصال پروتئین GCSF است. در نتیجه، این روش برای تولید و جداسازی آسان محصولات دارویی نوترکیب استفاده می‌شود.